Eerste vakantie!

Ik ben Esra en was 14 jaar toen mijn ouders gingen scheiden. En dat ging niet zonder slag of stoot. Ik neem je mee in alles wat me van die tijd en de tijd erna is bijgebleven. En ik kan je vertellen; dat was geen pretje. 

Zo ook de eerste zomervakantie als kind van gescheiden, maar alsmaar vechtende, ouders. 

De eerste vakantie 

Zoals ieder jaar gingen we ook dat jaar naar Frankrijk op vakantie, mijn opa en oma van mijn moeders kant hebben daar een huis en dat maakte het voor ons al jaren de vaste vakantie plek. Een prachtige plek, alleen voor ons als kinderen was er weinig te beleven. En drie weken duren dan best lang. 

Het huis in Frankrijk ligt ongeveer 13 uur rijden vanaf mijn moeders huis hier in Nederland, vaak gingen we s ’nachts rijden zodat wij er het minste last van zouden hebben.

Dit jaar liep alleen iets anders dan de jaren daarvoor, het was het eerste jaar dat we zonder mijn vader op vakantie gingen. En dat was voor iedereen best wennen. 

Eigenlijk wilde ik niet meer mee naar Frankrijk, ik had het daar na 7 jaar wel gezien. Een huis midden op een heuvel geen buren, geen vriendjes en bovenal geen vader. Helemaal niks alleen mijn moeder, mijn broertje en ik.

Maar goed ik moest mee, mijn moeder schreeuwde naar mij, het moment weet ik me nog goed te herinneren. 

Ze trok me aan mijn haren mee toen ik zei dat ik liever niet mee wilde. Ze smeet me op de grond en sloeg me toen ik zei dat ik liever met papa mee wilde gaan. “ Het zijn míj́n drie weken zomervakantie dus je gaat met mij mee!”, schreeuwde ze. “ Jij hebt hier niets over te willen”, riep ze me nog na. 

En zo zat ik met veel tegenzin en weggedrukte tranen bij haar de auto in. Dat waren 13 hele lange uren in de auto… 

Ik voelde me vreselijk want ik wilde gewoon bij papa zijn.

Tijdens de 3 weken Frankrijk waren mijn opa en oma ook naar daar gekomen. Voor mijn broertje en mij was dit soms erg lastig, mijn moeder en mijn opa en oma hebben heel vaak heel slecht gepraat over mijn vader terwijl wij er gewoon bij zaten. 

Er werd gezegd hoe slecht mijn vader wel niet was, wat voor een vreselijk monster hij was maar ook dat hij niet goed voor ons was. Ik wilde het niet horen en ben vaak weggelopen bij zulke gesprekken. En omdat dit zo vaak gebeurde is dat het enige wat ik me van die vakantie nog kan herinneren; hoe slecht er over mijn vader gepraat werd.  

Uiteraard krijgt ook dit verhaal een staartje… Mijn vader kon het eigenlijk niet betalen om ons mee te nemen op vakantie. Maar zijn vrienden hadden daar iets op bedacht en nodigden ons en mijn vader uit om naar hun vakantie adres in Spanje te komen. Dan konden we allemaal even bijkomen en konden wij zo toch een onvergetelijke vakantie hebben met onze vader.

Dit adres lag slechts 2 uur van de locatie in Frankrijk af, dus mijn vader had bedacht ons na 3 weken daar op te pikken, dan hoefden we nog maar 2 uur in de auto naar Spanje, en scheelde het ons 13 uur terug rijden. Dat zou geweldig zijn toch? 

Dus stelde mijn vader dit aan mijn moeder voor. Helaas stak mijn moeder hier een stokje voor. Zij zag dit niet zitten. En het waarom weet ik tot op de dag van vandaag niet. 

Na 3 weken Frankrijk dachten wij dat papa ons  ons op kwam halen. Helaas gebeurde dat niet. s ’Nachts gingen wij gewoon terug in de auto naar Nederland, weer een rit van 13 uur. We begrepen er niets van, vroegen het aan onze moeder maar kregen geen antwoord. Mochten we dan niet mee met papa naar Spanje? 

We hadden ons er zo op verheugd. 

Aangekomen in Nederland kwam papa ons ophalen, hij zei “we gaan vanavond of morgenochtend naar Spanje, maar alleen als jullie het ook willen” . “ Jaa tuurlijk!”, riepen wij tegelijk. 

Mijn vader zei gelijk; “ Dan we gaan een top vakantie daar hebben met ze vieren!”

Dit had mijn moeder natuurlijk nooit verwacht, dat mijn vader ons toch nog mee zou nemen naar Spanje. Ze was woedend! Haar reactie was dan ook “je gaat nou toch niet meer naar Spanje, de kinderen hebben al zo’n lange reis achter de rug, dat kan je ze niet aan doen”.

Mijn moeder begon ruzie te maken met mijn vader omdat zij het hier niet mee eens was, mijn vader zou ons niet mee krijgen als we die nacht of de volgende dag nog naar Spanje zouden gaan. Ik kon er niet meer tegen en begon te schreeuwen tegen mijn moeder dat ze moest stoppen en dat wij zelf wel bepaalden of we meegingen met papa of niet.

Ze ontplofte, net als dat ze dat al zo vaak had gedaan. En zo werd ook toen weer het vertrouwen in mijn moeder, naar wat later blijkt onherstelbaar, geschaad. 

Uiteindelijk zijn wij met mijn vader mee gegaan en zijn we diezelfde nacht nog terug gereden richting Spanje. Het was echt een top vakantie! 10 jaar later heb ik nog steeds onwijs leuke herinneringen aan deze vakantie.