sociale media en onzekerheid

Ik ben Esra en zoals jullie in mijn vorige blogs hebben kunnen lezen, heb ik best een rugzak op mijn rug.

Ik neem jullie mee in mijn verhaal over mijn leven en mijn momenten waar ik tegen aan liep of nog steeds tegen aan loop. Maar ook zeker de positieve dingen die gebeurt zijn in mijn leven zal ik met jullie gaan delen.

Heel lang heb ik mijzelf niet gezien, ik wist wie ik wilde zijn maar in mijn ogen was ik niet zo.

Door mijn schaatscarrière heb ik altijd een sport lichaam willen houden, elk klein beetje vet was in mijn ogen te veel. Ik werd hier heel onzeker van, maar nog steeds ben ik heel onzeker hier over en bang dat ik niet mooi genoeg ben zoals ik ben ondanks dat ik nog steeds een maatje 36 aan kan.

Mijn onzekerheden staan mij ook tot op de dag van vandaag in de weg om volledig te accepteren wie ik ben.

Onzeker is iedereen wel eens en dat is misschien ergens wel logisch want niemand is in zijn eigen ogen perfect, maar door de prestatie druk die ik vroeger had kan ik lastig accepteren dat ik ben wie ik ben. Ik was nooit goed genoeg, ik was altijd slecht behalve als mijn moeder aangaf dat ik wel goed was. Ik was dan nog steeds niet top en ik deed nog steeds niet mijn best maar zoals zij het altijd zei, en dit zal mij altijd bij blijven “ik was wel wat goed” nooit deed ik het perfect of top!

Nu ik zelf moeder ben van 2 kinderen merk ik weer hoe onzeker ik eigenlijk ben, als ze niet willen slapen of een dwars momentje hebben zoals elk kind die wel eens kan hebben, ben ik bang dat ik het niet goed doe, dat ik een slecht moeder voor mijn kinderen ben.

Als ik in de zomer mijn kinderen naar school breng en ik heb een jurkje aan dan heb ik mij daarvoor al 20x omgekleed omdat ik bang ben dat het er niet uitziet en omdat iedereen dan over mij zal oordelen.

Leren houden van mijzelf, dat is iets wat ik gedeeltelijk doe maar gedeeltelijk ook zeker nog niet. Ik ben er mee bezig om te leren houden van mezelf en te accepteren wie ik ben. Maar ook om te leren omgaan met negatieve reacties van mensen die mij niet goed genoeg vinden. Want ik hoef niet Instagram beroemd te worden om gelukkig te zijn.

Ik ben niet zo, ik houdt wel van make-up maar gewoon normaal niet te veel. Jurkjes draag ik ook bijna niet, doe mij maar gewoon een gescheurde jeans of een trainingsbroek.

Ik vind de vrouwen die ik op Instagram zie zeker wel mooie vrouwen alleen ik ben niet zo, ik zal ook nooit zo worden en nooit zo zijn. Dat ik niet zo ben en nooit zo zal worden, maakt het tegenwoordig met alle sociale media niet makkelijker. Als vrouw in een sociale media wereld die voor een groot deel nep en gefilterd is een foto posten best een ding wat je weet dat je geen 10.000 likes haalt maar misschien maar 30. Als je onzeker bent is dit best lastig om dat iets te posten, want ben je eigenlijk wel interessant en goed genoeg? dit is een van de dingen die door mijn hoofd gaat als ik iets post.

Wat ik hiermee wil aangeven…

Door dat de wereld tegenwoordig allemaal gefotoshopt of gefilterd is en het allemaal lijkt of iedereen perfect is maakt het dit niet makkelijker, ik denk voor vele meiden en jongens die onzeker zijn dat dit soms echt deprimerend kan zijn.

Tegenwoordig moet je maatje 34, veel make-up en botox lippen hebben wil je een foto op Instagram kunnen zetten en 10.000 likes halen.

Wees jezelf, je bent mooi zoals jij bent als persoon.

Iedereen is wel eens onzeker over zijn uiterlijk, trek je niks aan van alle sociale media.

post wat je wil posten, het is jouw lichaam en jij bent er wel blij mee.